‘Met het blote oog onzichtbaar, diep verborgen in je hart’

There is a crack, a crack in everything
That's how the light gets in....

Binnen de coaching-en trauma therapie zijn we dankbaar voor elk "scheurtje" die ontstaat, zichtbaar en voelbaar wordt. Een metaforisch scheurtje op mentaal, emotioneel, energetisch en fysiek niveau. Daar waar het licht kan en mag gaan schijnen op de donkere, onzichtbare, stukken in onszelf. Echter wat als je ineens geconfronteerd wordt met een daadwerkelijke fysieke scheur. Met het blote oog onzichtbaar, diep verborgen in je hart. Enkel te herstellen met "vertraging", niks doen, niets mogen en/of kunnen.....de diepste, uiterste beproeving in 'overgave en vertrouwen'.

Tot 25 november jongstleden voor mij een totaal onbekend begrip, een SCAD, oftewel ‘spontane coronaire arteriële dissectie’, een spontane scheur in mijn linker kransslagader, zorgde voor onverwachte ommekeer in mijn leven.

Leven met een soort tikkende tijdbom in mijn lichaam. Iets wat je niet kan zien, maar fataal kan zijn als het verder scheurt en ze eigenlijk niks kunnen doen omdat het op een kritieke plek zit en als ze een stent zouden plaatsen de scheur verder gaat en groot deel van mijn hart zonder bloed komt te zitten.

Van dagen die gevuld waren met overweldigende angst, donkerte en onzekerheid naar diepe, intense dankbaarheid voor alle steun, liefde, bemoediging die ik mocht ontvangen en mijn hart overspoelde met liefde , licht en kracht.

Diepe dankbaarheid en waardering voor het leven, voor mijn lichaam, mijn veerkracht, wilskracht, daadkracht, levenskracht en bovenal de kracht van vertrouwen.

Het blijft desalniettemin een duaal gevoel. Leven met een soort tikkende tijdbom in mijn lichaam. Iets wat je niet kan zien, maar fataal kan zijn als het verder scheurt en ze eigenlijk niks kunnen doen omdat het op een kritieke plek zit en als ze een stent zouden plaatsen de scheur verder gaat en groot deel van mijn hart zonder bloed komt te zitten.

Tegelijkertijd een heel diep vertrouwen voelen dat ik ook hier weer sterker uitkom. En deze scheur een opening biedt naar nieuwe, nu nog onzichtbare wegen.

Daar waar je door diepe donkerte gaat, liggen vaak de mooiste zaadjes geplant

Ik heb medio januari een ECG, fietstest en afspraak met de cardioloog.
Ik heb daarnaast een professor gevraagd of er een scan gemaakt kan worden om te monitoren of de scheur geheeld is...daar blijkt een scan gemaakt te kunnen worden, hetgeen ze sporadisch doen, echter wil ik graag mijn proces monitoren. Weten of het heelt en ook niet "zo maar" allemaal medicijnen blijven slikken na heling terwijl ik nooit medicijnen heb gebruikt en voor mijn gevoel mijn energielevel enorm ten negatieve beïnvloed wordt door de medicijnen. Mijn vaten bleken met de katheterisatie glad, mijn cholesterol is goed, ik drink nooit alcohol, rook niet en leef gezond.

De professor gaf aan dat sinds de corona tijd er een enorme stijging waarneembaar is van SCAD. Mogelijk ook oorzaak te vinden in hormonale huishouden en/of FMD.

Ik lees graag ervaringen van jullie en ben benieuwd, wat er gedaan wordt als er FMD geconstateerd is, want lees weinig over het beleid bij FMD.

Tekst: Iris Verkerk