SCAD en zelfinzicht: een Reis van Overgave en Vertrouwen
Afgelopen jaren heb ik mooie reizen mogen maken. Over werelddelen, landen in al hun uniekheid en pracht mogen ontdekken en bewonderen. Van de mooie onderwaterwereld in Curaçao en waanzinnige klimtocht naar de top vd Christoffelberg; De majestueuze indrukwekkende bergen en natuur in Oostenrijk; Het veelzijdige en kleurrijke Mexico. De prachtige betoverende natuur en vergezichten in Corfu, alsmede het ondergrondse gangenstelsel met her en der een opening wat de grot in mystiek licht verhulde...en alle andere reizen die ik bevoorrecht was te maken en als waardevolle herinneringen mee mag dragen in mijn levensrugzak. Daarnaast heb ik afgelopen jaren ook een waanzinnig waardevolle innerlijke, persoonlijke, reis mogen doormaken; Hetgeen ook ging via diepe dalen, donkerte, tot licht, hoogtepunten en de mooiste inzichten.
Afgelopen 10 weken ben ik opkrabbelend na 2 hartinfarcten door een SCAD (spontane scheur in de kransslagader) een relatief onbekende aandoening waarbij vooralsnog geen eenduidig beleid is voor de behandeling ervan. Een ongrijpbaar, onzichtbaar, onbekend iets in mijn lichaam...wat een diepe uitnodiging was tot overgave en vertrouwen. En nog steeds is... Van dagen die gevuld zijn met progressie, opbloeien, energie, vrijheid, uitzicht op meer onafhankelijkheid en minder beperking...tot stagnatie, achteruitgang, onbekende klachten, uitzichtloosheid.
Afgelopen drie weken waren gevuld met de nodige hobbels in mijn proces, zowel op fysiek vlak als mentaal en emotioneel vlak. Ik las afgelopen twee teksten die mij enorm inspireerden....
* Soms voelt het leven als een doolhof maar juist in die verwarring ligt de kans om te groeien, te ontdekken en om zachter te zijn voor jezelf.
* Het draait niet alleen om wat je gedaan hebt qua innerlijk werk/persoonlijke ontwikkeling maar om wat je bereid was/bent om los te laten en op te geven om een leven vol zelfzorg en liefde te creëeren.
Ik geloof er in dat het leven je niet "overkomt " maar alles wat je gedurende je leven "tegenkomt" een uitnodiging is naar jezelf, naar donkere delen in jezelf waar jij je licht aan mag geven. Je hebt niet enkel een fysiek lichaam, maar ook een mentaal, emotioneel, energetisch en spiritueel lichaam.
Zo zie ik het ook met de twee doorgemaakte hartinfarcten door de SCAD. Wat wil mijn lichaam mij vertellen? Het is eerlijkheidshalve een intense reis...met uitersten. Ik zie het als de metafoor van het schip wat veilig in de haven ligt, echter een schip daar niet voor gebouwd is. Ik heb afgelopen jaren mijn schip metaforisch "hersteld /vernieuwd" door mijn persoonlijke ontwikkeling, mijn studies en waar ik eerst de veiligheid van de haven stevig vasthield, ben ik nu klaar om de trossen los te gooien en uit te varen. Me, vanuit overgave en vertrouwen, mee te laten voeren op de stroming waar het leven mij naartoe wil laten varen...
Ik kan en wil me niet berusten in een geprotocolliseerd medicamenteus beleid, want hoe dankbaar ik ook ben dat er levensreddende medicijnen zijn, ik wil de oorzaak weten, op alle vlakken, dus niet enkel "symptoombestrijding" (niet oneerbiedig bedoeld) Ik zou graag de medische wereld complementair zien met de holistische zienswijze...je fysieke, mentale, emotionele, energetische lichaam als één geheel. Gelukkig wordt er onderzoek gedaan om het "ziektebeeld" beter in kaart te brengen en ik wil me dolgraag hard maken, naast de medische wetenschap, wat een oorzaak mentaal, emotioneel, energetisch kan zijn. Voor mezelf, lotgenoten en toekomstige patiënten met SCAD. Vanuit mijn opleiding tot lichaamsgerichte trauma therapeut ben ik nieuwsgierig...nieuwsgierig naar de uitnodiging van mijn lichaam. Voor mezelf in het nu en voor de toekomst waar ik hoop mensen hierin te mogen gaan begeleiden op hun levensweg.
Ik ben ontzettend dankbaar dat er artsen zijn die enorm welwillend zijn en bereid zijn om een stukje mee te lopen op mijn weg en de zoektocht naar antwoorden. Jullie maken het verschil!
Tekst; Iris Verkerk